30 september 2013

Mud Masters



Gisteren, zondag 29 september, zijn we echte Mud Masters geworden. Vandaag zit ik met blauwe knieën, geschaafde ellebogen en spierpijn na te genieten op de bank. Nadat we op tijd waren aangekomen bij de start en onze startnummers hadden opgehaald, begon het nadenken over de kleding. De zon scheen fel, maar er waaide ook een harde koude wind in de polder. Toch maar een extra thermoshirt onder mijn hardloopshirt aangetrokken. Nog steeds had ik het wel koud, maar we hoefden niet lang te wachten op de start.

In het startvak was er meteen een goede sfeer. Lekker muziekje en even springen en klappen. 'When I say 'mud', you say 'masters''! En toen kwam het startschot. De eerste obstakels waren een makkie: springen over hooibalen en boomstammen, maar toen, na de bocht, kwam de eerste sloot. Het water was echt ijskoud en ik zat tot over mijn middel in de kou. Iedereen had ondertussen toch grote lol en maakte sarcastische opmerkingen. Eenmaal uit het water, waren alle beenspieren verdoofd en ik voelde niet eens dat mijn voeten nat waren. Op de naar de volgende obstakels!

Tijdens het 12 kilometer lange parcours moest er regelmatig een watertje of een sloot doorwaad worden. Met als toppunt een hele vieze dreksloot. Zoals mijn teammaatje zei: 'Dit is iets wat iedere volwassene een keer zou willen doen, maar je nooit doet, omdat mensen je dan voor gek verklaren.' De helling kwam ik na al die drek niet op, maar zoals regelmatig gebeurde, werd ik door een aantal sterke mannen omhoog gesleurd. En dat was het leuke aan de hele run: iedereen helpt elkaar. Ik heb regelmatig voetjes en handjes gekregen. En er was zelfs een meisje - kleiner dan ik - dat me optilde om bij de 'monkeybars' te komen.

Het was een erg leuke ervaring. En misschien doe ik in maart wel weer mee, wie weet. Vandaag doe ik het in ieder geval even rustig aan. Ik hoef nog niet te werken en ik ga ook niet klimmen vanavond. Laat alles maar even lekker tot rust komen!



Pluspunten: spelen in de modder, uitdagende obstakels, sportief, teamspirit. 
Minpunten: de kouhouhou: ik had het aan het eind zooo koud. We hadden dan ook niet zo snel gelopen en alles met het team rustig aan gedaan. De combinatie water, koude wind en stilstaan, is geen goede combinatie. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten